Hooi, het is een beetje aan de late kant maar 2 weken geleden had ik springbreak en ging ik samen met Ken en Andrea, en de honden naar Chicago. Ja ik weet het, honden en een grote stad is inderdaad een erg interessante combinatie, maar ze konden niet thuis blijven.

We gingen maandagmorgen de 21^e vroeg weg in de auto, naast me op de achterbank lagen de koffers en de honden en alle hondenspullen in de achterbak. Dus het was 7 uur lang erg knus op de achterbank. We waren nog een paar keer gestopt onderweg onder andere om lekker Amerikaans te zijn en te gaan ontbijten om 12 uur bij de Macdonalds, kan gewoon allemaal hier. Uiteindelijk kwamen rond 2 uur aan in downtown Chicago bij ons hotel. Het was een leuk hotel, en natuurlijk ook grappig dat ze honden toelaten. Op een bordje in bij de balie stond ook VIP guests: Kip & Tess, dus iedereen wist dat onze honden kip en tess waren. Daarna gingen we samen met de honden nog even een stukje lopen en om al wat van de stad te zien. Nadat we ze hadden terug gebracht gingen we op zoek naar een Italiaans restaurant wat goed blijkt te zijn. Daar hebben we pizza en pasta op en zijn we naar de skydeck gelopen, dit schijnt het hoogste gebouw van de US of van heel Amerika te zijn. Daar zagen we de zonsondergang en hebben we nog wat mooie fotootjes kunnen maken. Omdat we allemaal wel een beetje moe waren gingen we niet al te laat naar bed toe.

Op dinsdag gingen we naar zo een modern stad ontbijt zaakje en had ik yoghurt met fruit en cruesli, Ken vond dat ik gezond bezig was. Toen gingen we naar wat ze noemen: “ De Bean” omdat het dus in de vorm van een bean is. De echte naam van dat ding is Cloud Gate, voor als iemand het wil googlen om te zien hoe het eruit ziet. Op het plan stond dat we naar het aquarium gingen, want dat schijnt hartstikke leuk te zijn. Uiteindelijk hebben we ongeveer 1,5 uur in de rij gestaan, waarvan 1 buiten in de wind, want ja de naam “The Windy City” klopt wel voor Chicago. Voorderest was het wel gewoontjes, niet heel byzonder vonden we allemaal. Wel was heel de dag opeens voorbij en moesten we half rennend terug naar het hotel, want er moest gewandeld worden met de hondjes, klaar worden gemaakt, nog eten en dan naar Broadway!! :D We gingen toen naar het oudste Italiaanse restaurant van Chicago, dit was degene waar we eigenlijk gister naartoe zouden gaan maar toen waren we niet ver genoeg gelopen en waren we de verkeerde ingelopen. Het was echt een klein super schattig restaurantje, met allemaal kerstlichtjes en het was allemaal leuk aangekleed. Daarna, toen we hartstikke lekker hadden gegeten gingen we opweg naar Broadwaaaay, hier gingen we naar de Musical Mathilde, met dank aan mama! :D Het theater was heel mooi en ik vond de musical ook echt super leuk. En dat was het dan wel weer, die dag erna gingen we alweer naar huis.

Woensdag ochtend gingen we eerst weer lekker ontbijten en daarna gingen we nog in een paar winkeltjes kijken om te shoppen! Jammer genoeg opende alles pas om 10 uur dus hadden we niet zo lang de tijd om in de winkels rond te lopen want om 12 uur gingen we al weer naar huis. Weer lekker knus met de honden en de koffers. Ik heb er niet echt heel veel van meegekregen want ik lag het meeste van de tijd te slapen, maar op de terugweg was het weer echt super raar. We reden weg met een zonnetje, toen werd de lucht steeds grijzer en begon het een hele poos te regenen. Op een bepaald moment werd ik weer wakker en was het aan het sneeuwen. De sneeuw stopte niet, maar in plaats van dat sneeuwde het steeds harder en zagen we niks meer voor ons en moesten we heel langzaam gaan rijden op de snelweg. Maar toen we thuiskwamen, lag er niks, helemaal niks. Geen sneeuw geen plassen van de regen, gewoon een zonnetje alsof er helemaal niks gebeurd was. En dat was de hele Chicago trip.

De rest van de vakantie was niet zo heel byzonder, wel heb ik nog een dagje opgepast op de kinderen van Dan. Heel de dag lang liepen ze achter me aan en praten ze over dingen waarvan ik nu nog steeds geen idee heb waar het nu eigenlijk over ging.

Ook zijn mama en ik nu druk bezig met dingen voor school en kijken voor een leuk appartementje om te gaan wonen, ook dat komt nu steeds dichterbij. Gister kwam ik erachter dat over 11 weken ik al thuis ben, dat lijkt echt zo weinig! Dus nu ga ik nog maar van de laatste 75 dagen in het rare Wisconsin genieten.

Dat was het wel weer! Doeii

Anouk