Zoals je al ziet aan de titel, een jaar aan de andere kant van de oceaan is niet altijd zoals je het wil hebben. Ik zal het uitleggen en ga gewoon verder waar ik was gebleven.

Ik eindigde mijn blog met het feliciteren van mijn opa omdat hij jarig was, de volgende dag kreeg ik te horen dat hij al even in het ziekenhuis lag. Eigenlijk mocht ik het nog niet weten maar er werden vakanties voor geannuleerd dus dan kan je het moeilijk niet ontdekken. Ik snap het ook wel dat het niet tegen me is verteld, maargoed daarna ga je je toch wel wat meer zorgen maken.

Daarna hadden we weer een footballgame en we hadden gewonnen!! Door naar de volgende ronde voor de staat-kampioenschappen. In dat weekend hebben we ook nog paardgereden en hebben we een “verjaardagsdiner” gehad voor mijn hostdad, want op zondag was het zijn verjaardag.

Toen was er weer een gewoon weekje school, ik heb me ingeschreven bij het basketbal team, waarschijnlijk kom ik toch niet in het team want iedereen speelt hier al een paar jaar, maar ik ga gewoon lief lachen en misschien heeft dat wel nut. Op woensdag ging ik koken, want elke woensdag hebben we de zogenaamde “sisternight” en dan gaan we eten met 2 zussen plus aanhang en moeder van mijn hostdad en dat wordt dan elke woensdag afgewisseld en deze keer was het onze beurt en ging ik koken. Op het menu stond zuurkoolschotel en als toetje hadden we stroopwafelcake, en ik kan je zeggen dat ik wel weer genoeg zuurkoolschotel op heb, want we hadden zoveel restjes dat er op vrijdag nog steeds zuurkoolschotel werd gegeten. Toen iedereen weer weg ging was het aan het sneeuwen!! Jammer genoeg bleef het niet liggen en was het de volgende ochtend weer weg. Vrijdag hadden we dan weer een footballgame, het was een erg spannende wedstrijd en we waren 1 touchdown verwijderd van winnen maar toen was opeens de tijd om en hadden we dus verloren. Dit was dan ook de laatste game van het seizoen, ik zag ook wat seniors huilen ( en ja ook de stoere footballspelers) want dit was dan ook meteen de laatste game van heel hun highschool carrière.

Zaterdagdag was het dan Halloween, in heel Amerika wordt dit erg groot gevierd en gaat iedereen verkleed, ze gaan vragen voor snoep en veel huizen worden versierd. Behalve hier, ik heb er niet echt veel van gezien. Ook was het erg jammer dat het heel de dag regende. S’ middags ging ik nog eens creatief aan de slag met pompoenen en heb ik 2 prachtige pompoenkunstwerkjes neergezegd, met een kaarsje erin zag het er nog leuker uit.

Op zondag ging ik skypen met mama, papa en Jarno. Na een halfuurtje moesten ze opeens stoppen met het gesprek want het ging niet goed met opa. Daarna zat ik echt wel even van oké, wat nu, want hier kan ik niet veel doen en krijg ik nou ook niet echt veel mee. Maar daarna heb ik nog even geskypet met de beste vrienden die je maar kan hebben, en ze vrolijkten me weer een beetje op. En dan ’s avonds om 6 uur (1 uur Nederlandse tijd) werden we gebeld. En meteen toen mijn hostmoeder de telefoon opnam wist ik het eigenlijk al. Opa is die avond overleden.

Ik heb samen met papa en mama besloten dat ik niet naar huis zou komen, niet omdat ik het niet wou maar omdat ik dat dan misschien niet meer terug wil. Het klinkt misschien heel raar zo, maar ik heb meer heimwee dan dat het op mijn bloggen lijkt. Je moet nou niet gaan denken dat ik het hier verschrikkelijk heb, want dat is het echt niet. Tuurlijk heb ik het leuk en doe ik ook leuke dingen, en op de highschool is het ook wel leuk, want vooral band is al ervaring opzich. En ik zit hier toch wel al 80 dagen, als je me dat een paar jaar geleden had verteld dan had ik je waarschijnlijk wel uitgelachen. Maar de heimwee is gewoon wat meer dan dat ik gewild zou hebben en overheerst het dus een beetje.

Dat was het wel weer voor nu, het wat vrolijkere nieuws is dat er ook weer voor de liefhebbers foto’s op (komen te) staan. En ik nu ga ik weer proberen om elke week te bloggen…..

~ We can’t really appreciate home, until we leave it ~

Liefs Anouk